Urteko hogeita bederatzigarren igandea
Lehen irakurgaia
( Jainkoaren zerbitzaria denen saindutzaile )
Izai profetaren liburutik 53, 10-11
10 Oinazeetan lehertua, Zerbitzaria Jaunaren gogoko izan da.
Bekatuen ordainetan bizia ematen baitu, izanen ditu ondokoak, eta bizitze luzea : Jaunaren nahia beteko da haren bitartez.
11 Bere oinazeen sari , argia ikusiko du, eta asea izanen.
Oinazeak ezagutu baiditu, nere zerbitzari zuzenak zuzen eginen ditu ainitz, heien bekatuak bere gain hartuko.
Entsea gaiten testo hunen irakurtzera Jesu Kristori pentsatu gabe. Sei mende Jesu Kristo aitzin, Izai profetak izkiriatua zuen bere garaikideendako. Bixtan da sentsu berri bat aurkitzen dugula, ongi irakurtuz eta gogoan erabiliz hitzak.
Bestalde, Izai, bertze profetak bezala, ikusten dituen gertakariez mintzo da, iragan denbora aipatzen du oraikoaren argitzeko; mintzo da ere gerokoaz, ez jakinarazteko zer gertatuko den bihar, hala beharra balitz bezala, bainan geroa orai egiten baita.
Pertsekuzione baten denboran izkiriatua izan da testo hau : Zerbitzaria « oinazeetan lehertua » da . Berehala pentsatzen dugu Babiloneko desterruari. Oinazeak hor dira, populuak denak galduak ditu, harik eta uste baitu Jainkoak bazterrerat utzia duela. Orduan Izaik kuraia emaiten dio, guziagatik behar duela konfiantza atxiki. Erraiten dio sofrikarioak ez direla alferretan, sentsu bat emaiten ahal diotela.
Zerbitzari baten etsenplua aipatzen du. Nor den ez dakigu. Menturaz martir bat ? Menturaz herri osoa ? Ez da klarki mintzo. Izaik entzuleeri emaiten dioten mezuan, hiru pundu badira: lehena, sofritzen dutenen ondoan da Jainkoa; bigarrena, sentsua emaiten ahal diote sofrikarioari; hirugarrena, Jainkoak heien beharra badu munduaren salbatzeko.
Lehenik, Jainkoa gure ondoan dago : «Oinazeetan lehertua, Zerbitzaria Jaunaren gogoko izan da .» Zer izigarrikeria litaken gaizki ulertzen baginu erranaldi hori. Ez dugu sinetsi behar Jainkoak nahi duela sofri dezagun, zeren Jainkoa Amodio baita. Nihun ez dugu irakurtzen Jainkoak nahi duela oinazeetan lehertuak izan gaiten, bainan Zerbitzaria oinazeetan delarik, Jainkoa haren ganat amodio handi batekin ukurtzen da.
Egia hori ez dugu aise onartzen. Alta, Liburu Sainduan aspalditik irakurtzen dugu Jainkoak urrikari duela oinazeetan dena. Jadanik Moisek ulertua zuen Jainkoak, Egiptoan, esklabotasunean zen populuaren oihuak entzuten zituela. Izaik, zazpi mende geroago, Babiloneko desterrua aipatzen du. Hemen Izaik erran nahi duena da, oinazeetan lehertua den Zerbitzaria, Jainkoaren maitasunean dela, Jainkoa urrikalmendutsua baita. Izairen mezua da, Jainkoa ez dela desterratuen kontra, ez dela gaixtakinen alde, lehertuak direnen alde dela. Erran nahi baita, otoitzean aurkituko dela ihardokitzeko indarra.
Bigarrenekorik, oinazeeri emaiten ahal diotegu sentsua, bainan ez argibiderik, sofrikarioa beti Mixterio bat baita. Testo hunek erraiten daukuna da sofrikarioan argizko bide bat badela: «Bere oinazeen sari, argia ikusiko du. » Sofrikarioan eta bereziki gizonetarik heldu den sofrikarioan, bi moduz ihardokitzen ahal dugu: bihotza hetsiz herraz, edo bestela, amodio eta barkamendua eskainiz, gaizkitik Jainkoak ongia ateratzen ahal baitu.
Hirugarrenekorik: munduaren salbatzeko Jainkoak gure beharra badu: «Jaunaren nahia beteko da haren (zerbitzariaren) bitartez. » Erranaldi hori testo guziko premiatsuena da. Ez da zerbitzaria premiatsuena, bainan Jainkaoren nahia. Munduaren salbatzea da presundegi guzietarik libratzea: herra, jeloskeria, odol-berotasuna, horiek dute jaten gure bihotza. Jainkoak Kaini erran zion bezala: «Atean duzu bekatua barrandan. » Izaik erraiten du Jainkoaren zerbitzariek dutela mundua salbatuko : « Bekatuen ordainetan bizia emaiten baitu...Jaunaren nahia beteko da haren bitartez. » Gizon batek edo populu batek Jainkoaren obra altxatzen ahal du. Zerbitzariak Jainkoaren nahia egiten badu amodioan eta konfiantziaz, gizadiak bakea aurkituko du: « Oinazeak ezagutu baititu, nere zerbitzari zuzenak zuzen eginen ditu ainitz, heien bekatuak bere gain hartuko. » Izaik hemen erran nahi du, sofriarazleen salbamendua sofrituen eskuetan dela, sakrifikatuaren barkamenduak bakarrik du konbertitzen ahal burregoa.