Urteko hogeita hamargarren igandea
Lehen irakurgaia
( Izrael bozkariotan itzultzen desterrutik )
Jeremi profetaren liburutik 31, 7-9
7 Hunela mintzo da Jauna : “ Egin oihu pozaren pozez Jakoben herriagatik, egin irrintzin herrien buru denagatik !
Egin oihu, gorets Jauna, erranez : “ Salbatu du Jaunak bere herria, Izraelen hondarra !”
8 Beha: iparraldetik erakarriko ditut, eta lurraren azken mugetarik bilduko. Heien artean itsua eta maingua, haurduna eta haurra izan berria : jendetza handia itzuliko da.
9 Nigarretan joanak ziren, kontsolaturik ekarriko ditut ;
ur bizietarat eremanen ditut, behaztopatuko ez diren bidetik.
Aita bainaiz Izraelentzat, Efraim baitut premu. Jaunak errana! ”
Profetaren solasak ez dira berak, herria bakean eta zorionean delarik edo malurrak jorik eta esperantza guziak galduak dagolarik. Jeremi mehatxuka ari da bere herritarreri bakean eta aiserian bizi direlarik. Bihotz berritzerat deitzen ditu Jainkoaren zigor bortitzak ez ditzan jo. Aldiz aferak gaizki doatzilarik profeta esperantza emaile nahi da agertu: Jainkoak ez du sekulan bere herria bere ber utziko hunen hutsak biziki handiak izanik ere.
Hemen kondatua zaukuna egoera etsigarri batean idatzia ditaike. Etsipenaren leize zolan delakotz Jeremi ausartzen da aldarrikatzerat : “Egin oihu pozaren pozez Jakoben herriagatik.“ Egoera hortan,profeta da lehenik ikusten duena gaua finitzerat doala eta egunsentia hurbil dela. Ez baita errex izanen sinestea profetak dioena, hunek bere solasak Jainkoarenak direla badio ere eta ez bereak : “ Hunela mintzo da Jauna…Jaunak errana!“
Zein zorigaitzen denboretan ote gira hemen ? Dudarik gabe Babiloniako erbesteratzearen urteetan. Hau iragan zen bi alditan, lehena 597an, bigarrena kristo aitzineko 587an. Jeremi ez zen erbesteratua izan, Jerusalemen gelditu zen.
Hemen dugun idatzia Jeremik Jerusalemen idatzi zuen bere herritarreri esperantza emaiteko xedearekin.“ Beha: iparraldetik erakarriko ditut eta lurraren azken mugetarik bilduko…Nigarretan joanak ziren, kontsolaturik ekarriko ditut…“
Azken ohar bat. Jainkoa aita dela errana da. „Aita bainaiz Izraelentzat, Efrain baitut premu.“ Jainkoa aita bat bezala ikustea, memento haietan, aski gauza berria zen.Ozek du lehen aldikotz, Kristo aitzineko 8.mendean, Jainkoa « aita » bat bezala erakutsi : « Izrael haurra zelarik maitatu dut eta Egiptotik ateratzeko dei egin diot nere semeari…Haurtxoa musuraino altxatzen duenaren idurikoa nintzen heientzat…» (Os 11,1-4) Izraelen fedeak, memento kezkagarri batean jauzi handi bat eginen du, Jainkoa aita bezala ikusiz.